Yalnızlık Gibi

Yaşamaya başlarız ilk andan itibaren,

Zamanla gelişir büyürüz

Zamanla bişeylerin eksikliğini hissederiz,

O eksiklik gün gelir bizi yer bitirir

Her gün süregelmeye başlar

Kendimizi gereksiz hissederiz

Sürekli bir yokluk çeker gibi

Ta ki o sevgiliyi görene kadar,

O varken yanımız da,yalnızlığımız azalır

O varken hatta kendimizi yanlız hissetmeyiz

O yokken gözleri,gülüşü aklımızdan çıkmaz,

Zamanla sanki istediğin almışta gidicekmiş gibi davranır

Bunu bize sürekli hissettirir

Bizde de korkular cereyan eder bildiğin

Kendimizi suyumuz çekilmiş gibi hissederiz

Zaman kullandılktan sonra atılma zamanıdır,

Sevgilinin doymak bitmeyen harcayışları başkalarına yönelir

Sonra yine biz yalnız kalırız,

Yalnız kalmalar ise dünyaya bir virüs gibi yayılır

Milyonlarca yalnızlar ordusu mensubu vardır

Milyonlarca ilk yaşadıklarını unutamayan insanlar vardır

Yalnızlığı çözmeye hiç kimsenin gücü yetmez milyon olunsa da

Milyonlar ezilir bu yük altında,

Oysa ki bunun bizim gelişimimize engel olmaması lazımdır

Böyle oluyorsa eğer bu bizim onu alt etmemizi sağlar,

Çünkü o yalnızlık zararlı bir yabani ot gibidir artık

Bizim büyüyüp olgunlaşmamamızı

Bizim seçimlerimizi yönlendirmeyi

Bizim olduğumuz yerde kalmamızı sever,

Eğer böyleyse yalnızlık alt edilir ancak

Sadece arada bir sızlamasına biz izin veririz ancak

Bizim iznimizle hissedilir ancak

Yalnızlık zaten acıdır ancak

Oysa ki yalnızlık,bir sabah çay içerken

Simitin kokusunun bizi tam uyandırması ile

Çaydan bir yudum aldıktan sonra ki

İhtiyacını duyduğumuz kasvetli bir acıdır

Yalnızlık öğlen bir yerden bi yere seyahat ederken

Otobüste kulaklığımızı taktıktan sonra

Kanımıza karışmış acı bir notanın

Yavaşça,usul usul dinlenmesi sonucu acığa çıkan

Aslında hoş olan,bir acıdır

Yalnızlık gece eve giderken

Siyah poşetler içinde taşıdığımız

Eve vardığımızda kanımıza hızlıca karışıcak olan alkolün

Bize yoğun olarak hissettireceği

İçimize adeta damıtılan,yalnızlık acısıdır

Yalnızlık aslın da bir ihtiyaçtır

Yalnızlık aslın da fırsat bulduğumuzda kendimize batırdığımız bir iğnedir

Acısı geçici

Ama ağlanması şart olan.