Domates kırmızı tenli,kafa kısmı yeşil,huzur verici kokusu olan,her şeye lezzet katan ama yanlız kalamayan biriymiş.Tek kalamazmış.
Patlıcan ise siyah tenli,kafa kısmı yeşil,tek başına duramayan başkalarıyla takılmaktan zevk alan,aslında her canlı gibi oda yanlız kalamayan biriymiş.
Lakin bunlar bir türlü mutlu olamamışlar,domates diğer domateslerden bıkmış her yer kıpkırmızı hepsi aynı kokuyormuş,birbirleri arasında rekabet ediyorlarmış bilmem ben daha kırmızyım ben daha güzel kokuyorum diye,kimisi yeşil olunca bunları dışlıyolarmış sen domateslerin adını lekeliyosun diyolarmış.Sürekli aynı tat varmış aralarında.Patlıcanda da durum aynıymış.Her yer siyah sadece kimisi daha iri,kimisi ufakmış,nereye baksalar patlıcan patlıcan patlıcanmış.İkiside artık bıkmış bu monoton hayattan.Bir değişim istiyorlarmış.
Gel zaman git zaman Domates ile Patlıcanın yolu kesişmiş.İlk olarak patlıcan yan tarafına güneşe selam verirken fark etmiş.Orada kırmızı ama aynı kendisi gibi kafası yeşil canlılar varmış.Aralarındaki tek fark renkleri ve gelişim süreçleriymiş,kafaları ise aynıymış.Onunda kendisi gibi düşünebilen bir canlı olduğunu anlamış ve o günden sonra her sabah onu görmek için can atıyormuş.Domatesde patlıcanın farkına varmış ve bir gün güneşe birlikte selam verip muhabbete başlamışlar.İkiside monoton hayatlarını aralamışlar farklı düşünceleriyle birbirlerinin ilgisini çekmişler.Domates mutlulukten Patlıcana aşık olmuş.Onu görünce güneşin sanki istediği zaman doğduğunu,ondan ayrı kalınca güneşin battığını hissediyormuş.Patlıcanla domates gel zaman git zaman bir araya gelmişler.İkisi birlikte öyle lezzetli öyle tatlıylarmışki bunu gören diğer domates ve patlıcanlarda eş olmaya başlamışlar ama bazı domates ve patlıcanlar kendilerini birbirlerinden üstün gördükleri için eş olmaya yanaşmamışlar hatta diğer eş olan domates ve patlıcanlara kızmışlar,sürekli somurtkan,mutsuz ve de çekemeyen bir tavır sergilemişler.Oysa Domates ile Patlıcan çok mutlularmış,birbirlerini yok saycaklarına lezzetlerini birlerştirip daha lezzetli olmuşlar ve güzel bir ömür sürmüşler.(Tabiki hasat mevsimine kadar ondan sonra bizim midemizi şenlendircekler.)
Oysa insanlarda böyledir,birbirlerini yok saycaklarına bir olup daha mutlu olabilir,farklı kültürler birleşip daha keyifli hale gelebilir.Hatta böyledir de ama bunu çekemeyenler provoke edenler vardır.Düşünün mesela bir menemen yemeğini içinde biber,domates,soğan,yumurta,tuz yiyecekler vardır.Bunlar kendi başlarına da güzel olmasına rağmen bir araya gelince oysa ne kadar lezzetli bir kıvama gelirler.Tuzsuz bir yiyecek düşünülemez mesela.Bizde doğusu,batısı,güneyi,kuzeyi ile çok lezzetli bir hal alabiliriz.Bu tadı alıyoruzda hatta. Sonra bi bakıyoruz aradan çıkan bazı kişiler bu kıvamın tadını kaçırıyolar.Onlara menemeni tadını sunalım,menemenin kokusu ile onları cezbedelim.Menemenin kokusu ile beyin yollarını açalım ki bizimde tadımızı bozmasınlar.Ne diyim hepimiz menemeniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder